Cadeautjes!

 

Nu ik zo aan het naaien ben leek het mij leuk ook eens een naaisel cadeau te geven.

Een roze-minnend vriendinnetje kreeg en tablet-hoes uit Stof-voor-durf-het-zelvers. De maten paste ik aan van I-pad naar Samsung. Het stofje moest vooral roze zijn en vrolijk.

 

 

Met het resultaat was ik heel blij tot ik de stof verbrande onder mijn strijkbout (ongeveer 6 uurtjes voor het gegeven diende te worden). Een nieuwe buitenkant werd er (te snel) om gestikt, al ging dit niet helemaal goed waardoor hij nu iets te klein geworden is.

Daarom krijgt het lieve vriendinnetje binnenkort hetzelfde exemplaar, maar dan passend om haar tablet.

 

 De voering werd roze met witte stipjes en ik maakte een bijpassende broche/haarspeld van deze handleiding (super!) in dezelfde stof.

 

Ze vond het 'supertof'. Missie geslaagd.

Groene vingers en een huisdier

Nienke heeft nooit zo gegeven om dieren, wel om natuur. Als ze niet in haar hum zit en je zet haar in een bos of strand of water, dan is ze gelijk weer blij en tevreden.

Daar is sinds vorige week verandering in gekomen. De natuur is nog steeds heerlijk, maar dieren dat is nu helemaal het: Ze wil een huisdier!

Ze weet ook precies wat, geen hond, kat, konijn of cavia, zelfs geen vissen, hermelijn of kameleon. Nee, Nienke wil een slak! Of wormpjes, dat mag ook.

 

IJverig werd er een tuin gemaakt voor het nieuwe huisdier.

Daarna werd het huisdier gezocht. Eerst een slak, die in het prachtige tuintje mocht wonen.

 

Op miraculeuze wijze was de slak 's nachts terug de tuin in gelopen (oké, ik had een ietsiepietsie geholpen, want ik hou niet zo van slakken in de keuken) wat flink wat discussie gaf: Er was geen raam open geweest, dus hij had niet naar buiten kunnen gaan. Ik probeerde het nog met dat hij terug wilde naar zijn vriendjes, papa en mama, of misschien zelf kindertjes, maar daarop kreeg ik duidelijk uitgelegd dat ze heeeel goed gezocht had en de slak écht helemaal alleen was geweest.

 

Oké, nieuw huisdier.

Hoera! Een worm dit keer. Er werd gegraven en gewroet tot er een wormpje gevonden was.

Ook deze kreeg een tuintje en werd bewaakt met het leven.

 

Helaas is ook dit huisdier ontsnapt, dit maal door eigen handelen van de jongedame. Ze was met hem gaan wandelen in de tuin en had hem verloren. Nog één keer werd er gezocht en gevonden, weer een worm, die weer verloren werd. Toen kwam er een diepe zucht;

'Ik ga echt niet wéér zoeken hoor mam! Ik vind een huisdier veel te veel werk!'

:D

Moederdag

Dus mama mocht verwend worden vandaag... en dat werd ze! Ontbijt op bed werd mij aangeboden maar resoluut weer afgeslagen omdat deze mama niet graag om 6.00 uur

's ochtend ontbijt (manlief moest werken vandaag).

Wel kwam ik beneden en was daar een heerlijk gedekte tafel mét kadootjes! Zalig.

De dames hadden mooie servetten uitgezocht voor hun liefste moeder (aah) en ik mag ook nog een keertje zelf bij een van mijn lievelings winkels gaan shoppen. Hoera!

Ook maakte ik flink misbruik van deze dag. Vast heel pedagogisch onverantwoord, maar ja, het is tenslotte Moederdag.

Zo werd ik vaker gekust en geknuffeld op eigen verzoek én..... het rokje ging aan.

Na smeken en beden en nog eens zo wat mocht ik het vanochtend toch over haar billen schuiven.

Het is een topdag!

Zodra het kon snel mijn kans gepakt en een paar foto's gemaakt.

 

Zelf ben ik erg tevreden met het rokje. Het stofje heeft Nienke uitgezocht in de winkel. Ik dacht dus dat het een rokje moest worden, maar oh wat had ik het mis. Dit stofje was in haar hoofd bedoeld voor een jurk. En dan dat groene bandje! Dat had ze er toch echt niet bij gezegd, hoe kon ik het doen!

 

Nou, zo:

 

Ik pakte het boek van Mme ZsaZsa 'Allemaal Rokjes' en koos het fronsrokje. De tailleband maakte ik groter (zo groot als het beleg), waardoor de rits moest doorlopen tot boven en ik dus de werkbeschrijving in de prullenbak kon gooien.

Het groene paspel maakte ik zelf van een katoenen draadje (te dun) en een geruit stofje (te glad) en is toch aardig gelukt, al zeg ik het zelf.

 

 

Ook ben ik nog even druk geweest met elastiek. Ik wilde elastiekjes in de taille naaien zodat het niet af zou zakken, knoops-gaten-elastiek heb ik nog nooit ergens in gezet dus ik dacht even een elastiekje er in te naaien. Drie naalden (!) en een gefrustreerde mama verder is het wel gelukt, maar ik doe iets niet goed! Heb inmiddels een goede beschrijving gevonden voor het gebruiken van knoops-gaten-elastiek dus dat wordt voor een volgend rokje gebruikt.

Oeps...

Als toevallig kadootje was ik dit weekend heeeeel dicht bij de stoffenbeurs. Té dicht bij. Helaas heb ik geen grote stoffenkast (lees: 1 plank van 1 meter breed) en wel een grote liefde voor stoffen en die twee gaan niet samen.

Nu heb ik dus twee tassen vol stofjes en geen plek om ze neer te leggen. Wel ben ik heeeeeel blij met mijn prachtige aankopen!

 Dat wordt dus aanpoten en naaien tot het weer op de plank past allemaal. Ik was daar met mijn vader (JA echt waar, leuk!) en hij wilde heel graag het stofje met de gele bloemetjes (2e van links), maar dan moesten dat wel jurkjes worden voor zijn kleindochters, te dragen op zijn verjaardag! Twee meisjes dus in gele bloemetjes voor 15 juni. Dan weten jullie vast een beetje wat je te wachten staat ;-).

 

O ja, maar eerst moet ik de oudste dochter nog in een rokje op de foto krijgen die ik donderdag al af kreeg, maar die madame niet om haar billen bliefte.

 

Zwierende liefde

Een paar weken geleden mochten de dames een eigen stofje uitzoeken voor een jurk of rok. Lotte ging vol voor de hartjes en het moest een jurk worden. Aangezien ik mijn meiden wil leren dat gehoorzamen een goede deugd is, deed ik braaf wat mij gezegd werd ;-).

Wat zou je zelf doen met zo'n blik erbij!

 

Lang hoefde ik niet te zoeken naar een patroon. Het werd het basis-topje uit 'Stof voor durf-het-zelfvers' met daaronder een mooie volle fronsrok. Zowel top als rok werden gevoerd met een flinterdun katoenen stofje. Het topje maakte ik van rode gabardine en om de tekst van het boek eer aan te doen durfde ik het zelf wat aan te passen.
 

Zelf ben ik (nog) geen fan van kraagjes, maar wel wilde ik graag de stof van de rok terug laten komen in de bovenrand. Ik koos ervoor om een soort kraag in het patroon te tekenen en dan met name in de achterkant. Aan de voorkant komt het iets over de schoudertjes heen.

 

 

De rok wilde ik echt vol hebben. Daarom koos ik ervoor de volle breedte van de stof te gebruiken en ook de voering mee te nemen met rimpelen. Resultaat: een echte draai-rok-jurk

 

 

 

Voor de tweede keer in mijn leven zette ik een blinde rits in een naaiwerk. Met blinde-rits-voetje schijnt het heel makkelijk te gaan, maar als je denkt dat je er een hebt en het blijkt niet zo te zijn wordt het toch een heel stuk lastiger.
 

Uiteindelijk is het gelukt en nog mooi geworden ook! Al denk ik dat ik mijzelf heel binnenkort eens ga trakteren op een blinde-rits-voetje.
 

De voering werd 'onzichtbaar' vastgestikt met dank aan de heldere uitleg van spiegelstiksels.


De voering van de rok hoefde ik niet af te werken, daar gebruikte ik de zelfkant van de stof voor en de echte rok werd af gewerkt met een geel biaisbandje

 

Dochter lief is heel blij met het resultaat en draait en zwiert zich suf.



Zelf ben ik ook zeer tevreden op een paar dingetjes na.
 

Voor de naaisters onder ons;
 de voering komt een beetje piepen dus zou ik een volgende keer kiezen voor een beleg of voering in dezelfde kleur als het lijfje.
Verder had ik het patroon in de breedte op 98-104 overgenomen en de lengte van 110-116 gepakt. Dit past super, alleen heb ik de schouders volledig op 110-116 overgenomen waardoor de bovenkant nu iets wijkt. Dus mocht je een patroon aanpassen, vergeet de schouders niet!
Dan heb ik ook nog voor het naaien van de naden wit garen gebruikt. Als het lijfje iets trekt kun je dat toch wel zien (als je het weet).
Als laatste dan, het biaisband, ik ben middenachter begonnen en geëindigd. Niet mooi! Begin een biais dus altijd aan de zijkant.
Zo heb ik weer heel wat geleerd van 1 jurkje.